बुद्धगण्डीस्तवः
आचार्यअश्वघोषकृतः
༄༅༅། །རྒྱ་གར་སྐད་དུ།
གཎ྄ཌཱི་སྟོ་ཏྲ་གཱ་ཐཱ།
བོད་སྐད་དུ།
གཎ྄ཌཱིའི་བསྟོད་པ་ཚིགས་སུ་བཅད་པ།
སངས་རྒྱས་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །
यः पूर्वं बोधिमूले
रविगमनपथे मारगान्नृत्यगीतान्
गंगौ गंगौ गगंगौ
घघनघनमृदुद्वन्द्वमन्त्रैरजस्रैः।
यः स्त्रीभिर्दिव्यरूपैरुपरतरभितुं
दूदुभिर्दुर्भिदूर्भिः
क्षोभं नैवाभियातः
सुरनरनमितः पातु वः शाक्यसिंहः।।१।।
གང་ཞིག་སྔོན་དུ་བྱང་ཆུབ་ཤིང་དྲུང་ཉི་མའི་ལམ་དུ་བདུད་འགྲོ་རྣམས་དང་གླུ་གར་ལ། །
གཾ་གཽ་གཾ་གཽ་ག་གཾ་གཽ་གྷ་གྷ་ན་གྷ་ན་མྲྀ་དུ་དྭན྄དྭ་ལུས་ལ་གོ་ཆས་བཅིང་རྣམས་ལ།
།
གང་ཞིག་གཟུགས་མཛེས་བུད་མེད་རྣམས་ཀྱི་ཌྷུ་ཌུ་པ་ཏི་ཌྷུ་ཌུ་ཌུ་བྷིཿདྷུ་ཌུ་བྷིཿརྣམས་ཀྱིས། །
འདི་ལྟར་རྗེས་སུ་མི་འཁྲུགས་ལྷ་དང་མི་ཡིས་ཕྱག་བྱས་གང་དེ་ཤཱ་ཀྱ་སེང་གེ་ཉིད་ཀྱིས་སྲུངས།
།
यः कन्दर्पाङ्गनानां
ककहकहकहा हाहहेति प्रहासै
र्यः स्फीताडम्बराणां
तटिति तटतटा तातटीति प्रलापैः।
कुत्कुद् बुद्बुद्
कुकूचित् कुकुहकुहकुहैः किङ्कराणां च वाग्भि
र्नो त्रस्यः सोऽस्तु
सौम्यः श्रुतसकलमलः शान्तये वो मुनीन्द्रः।।२।।
གང་ཞིག་འདོད་ལྷའི་ལུས་ཅན་མ་རྣམས་ཀ་ཧ་ཀ་ཧ་ཀ་ཀ་ཧཱ་ཧཱ་ཧཱི་ཏི་ཞེས་དགོད་རྣམས།
།
གང་ཚེ་དྲེགས་ཅན་རྣམས་ཀྱིས་ཏ་ཊི་ཏ་ཏ་ཊི་ཏ་ཏཱི་ཏཱ་ཊ་ཊཱ་ཏི་ཞེས་རབ་ཏུ་སྨྲས་པ་རྣམས་དང་ནི།
།
ཀུད་ཀུད་བུད་བུད་ཀུ་ཀཱུ་ཙི་ཏ་ཀུ་ཧ་ར་ཙི་ཏ་བྲན་པོ་རྣམས་ཀྱིས་ངག་རྣམས་ཀྱི།
།
མི་སྐྲག་ཐོས་པས་དྲི་མ་ཀུན་ཞི་གང་ཡིན་ཐུབ་པའི་དབང་པོ་དེ་ཡིས་ཞི་གྱུར་ཅིག
།
भ्रूक्षेपापाङ्गभङ्गैः
स्मरशरविलसत्पक्ष्मताराक्षिपातैः
प्रौढानङ्गाङ्गनानां
ललितभुजलतालास्यलीलायिताङ्गैः।
सव्रीडैः सस्मितोक्तैः
कलमृदुमधुरामोदरम्यैर्वचोभि
र्भ्रान्तिं चेतो
न चित्रं स्मरबलजयिनो यस्य तस्मै नमोऽस्तु।।३।।
སྨིན་མ་འཁྱོག་པོ་བསྐྱོད་དང་འདོད་དྲན་མདའ་ཡི་རོལ་པས་རྫི་མ་མིག་འབྲས་འབེབས་རྣམས་དང༌།
།
རྩོལ་བའི་ལུས་ཅན་མ་རྣམས་ཡལ་ག་རོལ་པས་རྩེ་བའི་ཡན་ལག་ཅན་མ་རྣམས་དང་ནི།
།
ངོ་ཚ་དང་བཅས་ཟུར་གྱིས་སྨྲ་དང་ཡིད་འོང་སྙན་འཇམ་རབ་ཏུ་དགའ་བྱེད་སྣ་ཚོགས་པའི།
།
ཚིག་རྣམས་ཀྱིས་ནི་ཐུགས་མི་འཁྲུལ་པ་འདོད་དྲན་ལས་རྒྱལ་གང་ཡིན་དེ་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ།
།
उर्वीं सञ्चालयन्तः
खरशरनिकरैश्छादयन्तोःन्तरीक्षं
ज्वालाभिः क्रोधंवह्नेर्ज्वलितदशदिशः
क्षोभयन्तो ऽम्बुराशिम्।
हेलोत्खातासिचक्रक्रकचपटुरवाराविणो
मारवीराः
मैत्रीशस्त्रेण
येन प्रसभमभिजिताः पातु वः सो मुनीन्द्रः।।४।।
ས་གཞི་ཀུན་དུ་གཡོ་དང་རྣོ་བའི་མདའ་ཡི་ཚོགས་ཀྱི་ས་བར་སྣང་ལ་ནི་གཏིབས་པ་ཡི།
།
འབར་བ་རྣམས་དང་ཁྲོ་བོའི་མེ་རྣམས་ཕྱོགས་དང་ཕྱོགས་སུ་འབར་བས་ཆུ་ཚོགས་རྣམས་འཁྲུག་དང༌།
།
འཕང་མདུང་རལ་གྲི་འཁོར་ལོ་སོག་ལེ་རྣོན་པོ་ཅན་གྱི་བདུད་ཀྱི་དཔའ་བོ་སྒྲ་འབྱིན་པ།
།
བྱམས་པའི་མཚོན་ཆ་གང་གིས་རབ་ཏུ་ཞི་ཞིང་མངོན་རྒྱལ་དེ་ཡི་ཐུབ་དབང་ཁྱོད་ཀྱིས་སྲུངས།
།
विस्फूर्जज्जातकोपप्रकटितविकटाटोपनिर्घोषघोरं
गर्जज्जीमूतजालप्रकटगजघटाटोपबद्धान्धकारम्।
कन्दर्पोद्दामवह्निस्फुरदसिकिरणोद्भासिताशेषविश्वं
पुष्पेषोः सैन्यमुच्चैर्झटिति
विघटितं येन बुद्धः स वोऽव्यात्।।५।।
རྣམ་པར་འཕྲོ་བ་ལས་སྐྱེས་ཁྲོ་བ་རབ་གསལ་རྣམ་གཙིགས་དགེ་བ་ངེས་པར་སྒྲོགས་འཇིགས་པའི།
།
འབྲུག་སྒྲོགས་ཆར་སྤྲིན་དྲ་བ་རབ་གསལ་གླང་པོའི་བུམ་འགྱིང་བཅིངས་པའི་མུན་ནག་འཐིབས་པ་དང༌།
།
འདོད་ལྷའི་དཔུང་ཚོགས་འཇོམས་པའི་མེ་འཕྲོ་བ་དང་རལ་གྲིའི་འོད་ཀྱིས་སྣ་ཚོགས་མ་ལུས་གསལ།
།
མེ་ཏོག་མདའ་ཅན་སྡེ་རྣམས་གང་གི་སྐད་ཅིག་གིས་འཇོམས་སངས་རྒྱས་ཁྱོད་ཀྱིས་སྲུང་བར་མཛོད།
།
दिव्यैराकणंपूरैः
कमलदलनिभैः पक्ष्मलैर्लोलतारै-
र्भावस्निग्धैर्विदग्धैः
प्रचलितललितैः सस्मितैर्भ्रूविलासैः।
नेत्रैर्माराङ्गनानां
परिगतवलयैर्लोहितान्तैरशान्तै-
र्नाकृष्टः सर्वथा
यस्तमहमृषिवरं वान्तदोषं नमामि।।६।।
མཛེས་པའི་རྣ་བའི་དྲུང་གང་པདྨའི་འདབ་མ་ལྟ་བུའི་རྫི་མ་མིག་གི་འབྲས་བུ་གཡོ།
།
ཤིན་ཏུ་ཆགས་པས་རྣམ་པར་སྒྲིན་མ་རབ་ཏུ་རྣམ་རྒྱས་མཐུན་པ་དང་བཅས་སྨིན་རོལ་པའི།
།
མིག་ཅན་བདུད་ཀྱི་ལུས་ཅན་མ་རྣམས་ཡོངས་ཆགས་གྱུར་དང་མཐའ་དམར་ཞི་བ་མིན་རྣམས་ཀྱིས།
།
ཀུན་དུ་དྲང་བར་མ་བཏུབ་སྐྱོན་བསལ་གྱུར་པའི་དྲང་སྲོང་མཆོག་དེ་ལ་ནི་བདག་ཕྱག་འཚལ།
།
नोद्भ्रान्तं यस्य
चित्तं स्फुटविकटसटान्तोत्कटैर्लोलजिह्वै-
र्मारैः शूलाग्रहस्तैर्गजतुरगमुखैः
सिंहशार्दूलवक्त्रैः।
प्रद्युम्नः कामदेवस्तृणवदगणितो
येन संरम्भभीरुः
संबुद्धः पातु
युष्मान् व्यपगतकलुषो लोकनाथो मुनीन्द्रः।।७।।
གང་གི་ཐུགས་ནི་འཁྲུགས་པར་མ་གྱུར་བདུད་རྣམས་བསལ་བ་རྣམ་གཙིགས་དོག་པར་གཅེར་དང་ལྕེ་བསྐྱོད་དང༌།
དཔལ་གྱི་རྩེ་མོ་ལག་ཅན་རྣམས་དང་གླང་པོ་རྟ་ཡི་གདོང་ཅན་དང་ནི་སེང་གེ་སྟག་གི་གདོང་རྣམས་དང༌།
།
རབ་ཏུ་མཛེས་པའི་འདོད་པའི་ལྷ་ནི་རྩ་བཞིན་རྩི་བ་མེད་པ་འཁོར་བས་འཇིགས་གང་གིས།
།
སྡིག་པ་བསལ་བ་འཇིག་རྟེན་མགོན་པོ་ཐུབ་པའི་དབང་པོ་སངས་རྒྱས་གང་ཡིན་ཁྱོད་ཀྱིས་སྲུངས།
།
अक्षोभ्या यस्य
बुद्धिर्धरणिनगनदीसागराम्भोधरद्भि-
र्गर्जद्भिर्मारवीरैर्विविधमुखशतैर्घोररूपैरनन्तैः।
येनासौ पुष्पकेतुस्तृणवदगणितः
सर्वविद्वीतरागः
स श्रीमान् बुद्धवीरः
कलुषभयहरः पातु वो वीतरागः।।८।।
གང་གི་བློ་ནི་འཁྲུགས་པ་མེད་དེ་ས་གཞི་ཆུ་བོའི་ཀླུང་དང་རྒྱ་མཚོ་ཆུ་འཛིན་རྣམས་དང་ནི།
།
འབྲུག་སྒྲོགས་རྣམས་དང་བདུད་ཀྱི་དཔའ་བོ་སྣ་ཚོགས་བརྒྱ་ཕྲག་གདོང་དང་དྲག་པོའི་གཟུགས་ཅན་མཐའ་ཡས་དང༌།
།
གང་ཞིག་མེ་ཏོག་ཏོག་ཅན་དེ་ནི་རྩ་བཞིན་མ་རྩིས་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་དང་ནི་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བ།
།
དཔལ་ལྡན་སངས་རྒྱས་དཔའ་བོ་སྡིག་པའི་འཇིགས་པ་འཕྲོག་པ་རྣམ་འགྱུར་མེད་པ་དེ་ཡིས་སྲུང་བར་མཛོད།
།
मारानीकैर्महोग्रैरसिपरशुधनुःशक्तिशूलाग्रहस्तै-
र्उल्कापातैरनेकैर्गहनपटुरवैर्भीषणैर्भीमनादैः।
न क्षुब्धं यस्य
चित्तं गिरिसममचलं गाढपर्यङ्कबन्धं
तं वन्दे वन्दनीयं
त्रिभवभयहरं बुद्धवीरं प्रवीरम्।।९।।
བདུད་རྣམས་དཔུང་ཆེན་ལག་ན་རལ་གྲི་དགྲ་སྟ་གཞུ་དང་མདུང་ཐུང་ལྷག་པར་རྩེ་མོ་རྣོ་རྣམས་དང༌།
།
སྐར་མདའ་འབེབས་དང་སྲེག་བྱེད་དུ་མ་སྒྲ་གསལ་སྒྲོགས་པ་འཇིག་པར་བྱེད་པ་འཇིགས་པའི་སྒྲ་རྣམས་ཀྱིས།
།
གང་གི་ཐུགས་ནི་མི་འཁྲུགས་རི་བོ་བཞིན་དུ་གཡོ་བ་མེད་པ་དམ་པ་སྐྱིལ་མོ་ཀྲུང་བཅིངས་པ།
།
སྲིད་གསུམ་འཇིགས་པ་འཕྲོག་བྱེད་སངས་རྒྱས་དཔའ་བོ་ཤིན་ཏུ་དཔའ་བ་དེ་ལ་འདུད་ཅིང་ཕྱག་འཚལ་ལོ།
།
उच्चैरट्टाट्टहासैः
प्रकटपटुभटाबद्धघण्टै रणद्भिः
साटोपास्फोटटङ्कस्फुटजटिलजटैः
किङ्करैः कोटराक्षैः।
भग्नं कर्तु न
शक्ताः पटुपटहपटस्फालनैर्यस्य बोधौ
दृप्तानां गृध्रकूटे
पटुपटहपटुः सोऽस्तु वो बुद्धवीरः।।१०।।
མཐོན་པོར་ཨ་ཊྚ་ཊར་དགོད་རབ་གསལ་རྣོན་པོར་མྱུར་བར་བཅིངས་པའི་དྲིལ་བུ་སྒྲོགས་པ་དང༌།
།
བསྒྱིངས་པ་དང་བཅས་འགྱེད་པ་གཙིགས་པ་རལ་པ་བསྒྲིལ་པའི་སྐྲ་ཅན་མིག་ཡོན་བྲན་རྣམས་ཀྱིས།
།
འཇོམས་པར་བྱ་བར་མ་ནུས་རྣོན་པོའི་པ་ཊ་ཧ་གསལ་བརྡུངས་པས་གང་གིས་བྱང་ཆུབ་ཏུ།
།
ང་རྒྱལ་ཅན་རྣམས་ལ་ནི་བྱ་རྒོད་ཕུང་པོར་གསལ་བའི་པ་ཊ་ཧ་གསལ་སངས་རྒྱས་དཔའ་བོ་བདེར་གྱུར་ཅིག
།
कोकण्डं रामकण्डं
प्रतिभयकुहरं दर्पदर्पं रणाण्डं
डिम्बं डिम्बं
डडिम्बं डुह डुहक डुहं तृंखलस्तृंखलस्तृम्।
झिम्बं झिम्बं
झझिम्बं खमु खमु खमुखं मंखु मंखुः खुमंखुर्
एभिर्ध्वानैर्न
भीतः सुरवरनमितः पातु वः शाक्यसिंहः।।११।।
ཀོ་ཀ་ཎྜི་རཱ་མ་ར་ཎ་ཧི་པྲ་ཏི་བྷ་ཡ་ཀུ་ཧ་རཾ་ད་རྤ་ཎ་ཎེ་ཌཾ་ར་ཎྞ་ཌཾ།
།
ཌོ་མྦ་ཎྜ་མྦ་ཎ་ཌུ་ཌི་མྦ་ཎ་ཌ་ཧ་ཌྷུ་ཧ་ཀ་ཌྷུ་ཧཾ་སྟྲཻང་ཁ་ལ་སྟྲཻང་ཁ་ལ་སྟྲཻང་མ།
།
ཛྙིམ་བྲ་ཉ་ཛིམ་བྲ་ཉ་ཇ་ཛི་མ་བྲང་ཁ་མུ་ཁ་མུ་ཁུ་ཁུ་མཱང་ཁུཿཁུ་མང་ཁུཿཁུ་མང་ཁུཿ།།
ཁུ་མང་ཁུ་སོགས་རྣམས་ཀྱིས་མི་འཇིགས་ལྷ་དང་མི་ཡིས་ཕྱག་བྱས་ཤཱཀྱ་སེང་གེ་ཁྱོད་ཀྱིས་སྲུངས།
།
यं माराङ्गारधाराधरसमयसमारम्भसंरम्भयुक्तं
नक्तं माराङ्गनानां
मुखकमलवनश्रीविपक्षैकपक्षा।
सम्यक्संबोधिलक्ष्मीः
शशिनमिव शरत्कौमुदी संप्रपेदे
तस्येयं धर्मदूती
ध्वनति भगवतो धर्मराजस्य गण्डी।।१२।।
གང་གིས་བདུད་ཀྱི་ཆུ་འཛིན་ཐོགས་པའི་ལུས་ཀྱིས་ཡོངས་སུ་བསྒྱིངས་པའི་ང་རྒྱལ་མཚན་མོ་གྲོལ།
།
བདུད་ཀྱི་ལུས་ཅན་མ་རྣམས་ཀྱི་ནི་གདོང་གི་པདྨོའི་ནགས་དཔལ་མི་མཐུན་ཕྱོགས་གཅིག་པ།
།
ཡང་དག་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཟླ་བ་དང་ནི་སྟོན་ཀའི་ཀུ་མུ་ད་བཞིན་ཡོངས་ཐོབ་པ།
།
དེ་འདིར་ཆོས་ཀྱི་ཕོ་ཉ་སྒྲོགས་པ་ཆོས་ཀྱི་རྒྱལ་པོ་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་ག་ཎྜཱིའོ།
།
निघ्नन्नप्राप्तदृष्टिः
क्षणमपि च चिरादन्तको यद् दुरन्तं
तस्मिन्निक्षिप्तचित्ताः
कुरुत सुचरितेष्वादरं सर्वकाले।
इत्थं रत्नत्रयाज्ञामिव
वदति मुहुः प्राणिनां यस्य सैषाम्
एषा शब्दायमाना
प्रथितमुखरदिङ्मण्डला धर्मगण्डी।।१३।।
བསོད་པ་མ་ཐོབ་ཚིམ་མེད་སྐད་ཅིག་ཀྱང་ནི་རྣམ་པར་དཔྱོད་པའི་མཐར་བྱེད་འདི་ལ་རིང་པོ་ནས།
།
དེར་ནི་སེམས་རྣམས་ཆུད་པས་དུས་ཀུན་དུ་ནི་རྒྱུན་མི་འཆད་པར་ལེགས་པར་སྤྱོད་པར་བྱེད་པ་ཡི།
།
འདིར་ནི་དཀོན་མཆོག་གསུམ་གྱི་བཀའ་བསྒོར་ཞུགས་པ་ཡང་ཡང་སྲོག་ཆགས་རྣམས་ལ་སློབ་པ་གང་ཡིན་པ།
།
འདི་ནི་ཕྱོགས་ཀྱི་དཀྱིལ་འཁོར་དུ་ནི་མི་དམན་རབ་ཏུ་གྲགས་པ་རྩུབ་པ་ཆོས་ཀྱི་ག་ཎྜཱིའོ།
།
मार्तण्डमण्डलमिवोडुगणं
विजित्य
भातीह तीर्थिकजनं
जिनशासनं च।
रंरम्यते धरणिमण्डलमण्डनस्य
गण्डी
यमस्य जयडिण्डिमवत्प्रचण्डा।।१४।।
ཉི་མའི་དཀྱིལ་འཁོར་བཞིན་དུ་སྐར་མའི་ཚོགས་ལས་རྣམ་རྒྱལ་བས།
།
འབར་ཏེ་མུ་སྟེགས་སྐྱེ་བོ་དང་ནི་རྒྱལ་བའི་བསྟན་ལ་འདིར།
།
ས་གཞིའི་དཀྱིལ་འཁོར་གྱི་ནི་རྒྱན་གྱི་སྙིང་པོ་ག་ཎྜཱི་འདི།
།
གཡུལ་ལས་རྒྱལ་བའི་ཅང་ཏེའུ་གཏུམ་པོ་བཞིན་དུ་གྲགས་པའོ།
།
यस्यात्यन्तं दृढत्वं
जमि जमि डुडुभं रञ्जितेनालिनालिं
डिम्बं डिम्बं
डिडिम्बं डुभडुभडुडुभं नाडिवन्नाडिभण्डम्।
रुण्डं रुण्डं
रुरुण्डं यरलव खखुमं मंखुमंखुः खुमंखुः
पश्य त्वं जीवलोके
दशबलबलिनः पीड्यते मारसैन्यम्।।१५।।
གང་ཡང་ཁྱོད་ནི་སྒྲག་པ་མ་ཡིན་ཛ་མི་ཛ་མི་ཌྷུ་ཌྷུ་མ་ར་ཉི་ཛ་ར་ཉི་ཛ་ཌེ་ན་ཎཱ་ཌི་ཎཱ་ཌེ། །
ཌོཾ་བན་ཌི་མ་བ་ཎ་ཌུ་དིམ་པ་ན་ཌ་བྷ་ཌ་བྷུ་དྷུ་དྷུ་བྷཾ་ནཱ་ཌི་བྷ་ན་ནཱ་ཌི་བྷ་ན་ཌ་མ།
།
ར་ཎ་ཌི་རུ་ཎ་དཾ་རུ་རུ་ཎ་ཌི་ཡ་ར་ལ་བ་ཁ་ཁ་མཾ་ཁཿཁ་མཾ་ཁཿཁ་མི་ཁཿ།
།
སྟོབས་བཅུ་མངའ་བའི་སྟོབས་ཀྱིས་བདུད་ཀྱི་དཔུང་རྣམས་བཅིར་ལ་འཚོ་བའི་འཇིག་རྟེན་པ་ཡིས་ལྟོས།
།
भूकम्पोत्कम्पजाता
प्रचलितवसुधा कम्पते मेरुराज
उत्त्रस्ता देवसंघा
ग्रहगणसहिता नागराजाः समस्ताः।
श्रुत्वा गण्डीं
प्रचण्डां विविधभयकरीं त्रासनीं तैर्थिकानां
बौद्धानां शान्तिहेतोः
प्रतिरणति महीं रावयन्तीव सद्यः।।१६।।
ས་གཞི་རབ་ཏུ་གཡོ་བའི་གཡོ་བ་ལས་བྱུང་རི་བོ་རབ་ཏུ་བསྐྱོད་ཅིང་རི་རབ་རྒྱལ་པོ་གཡོ།
།
ལྷ་ཡི་ཚོགས་དང་གདོན་གྱི་འོད་ཟེར་དང་ནི་ཀླུ་ཡི་རྒྱལ་པོ་མ་ལུས་པ་རྣམས་སྐྲག་པ་དང༌།
།
མུ་སྟེགས་རྣམས་ཀྱི་ག་ཎྜཱི་གཏུམ་པོ་སྣ་ཚོགས་འཇིགས་པར་བྱེད་པ་ཐོས་པས་སྐྲག་པ་དང༌།
།
སངས་རྒྱས་པ་རྣམས་ཀྱི་ནི་ཞི་བ་ཞི་བའི་རྒྱུར་གྱུར་པ་བཞིར་སྒྲ་སྒྲོགས་དགེ་འདུན་ལ་འདིར་སྒྲོགས།
།
एषा विहारशिखरे
प्रविरौति गण्डी
मेघस्वनेन कुरुते
च मनोज्ञघोषान्।
मातेव वत्सलतया
सुबहिर्गतांश्च पुत्रान्
समाह्वयति भोजनकालगण्डी।।१७।।
འདི་ནི་གཙུག་ལག་ཁང་གི་རྩེ་མོར་རབ་ཏུ་སྒྲོགས་པའི་ག་ཎྜཱི་སྟེ།
།
སྤྲིན་གྱི་སྒྲ་བཞིན་བྱེད་པ་སྒྲ་རྣམས་དེ་རིང་ཡིད་དུ་འོང་བ་ནི།
།
མ་ལྟར་ཤིན་ཏུ་མཉེས་གཤིན་པ་ཡིས་ལེགས་པར་ཕྱི་རོལ་སོང་རྣམས་ཀྱི།
།
བུ་རྣམས་ཟས་དུས་ལ་ནི་ཡོངས་སུ་འབོད་པར་བྱེད་པའི་ག་ཎྜཱིའོ།
།
संसारचक्रपरिवर्तनतत्परस्य
बुद्धस्य सर्वगुणरत्नविभूषितस्य।
नादं करोति सुरदुन्दुभितुल्यघोषा
गण्डी समस्तदुरितानि निवारयन्ती।।१८।।
འཁོར་བའི་འཁོར་ལོ་ཡོངས་སུ་འཇོམས་པ་མཆོག་ཏུ་གྱུར་པ་སྟེ།
སངས་རྒྱས་ཡོན་ཏན་རིན་ཆེན་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་ནི་མ་ཀླུབས་པའི།
།
སྒྲ་སྒྲོགས་བྱེད་པའི་ལྷ་ཡི་རྔ་ཆེན་དང་མཉམ་སྒྲ་ཆེན་གྱི།
།
ག་ཎྜཱིས་སྡིག་པ་མ་ལུས་རྣམ་པར་འཇོམས་པར་བྱེད་པའོ།
།
एषा हि गण्डी रणते
नराणां संबोधिनी देवनरासुराणाम्।
भद्राः शृणुध्वं
सुगतस्य गण्डीमापूरितां भिक्षुगणैः समग्रैः।।१९।।
འདིར་ནི་ག་ཎྜཱི་འདི་སྒྲོགས་པ་ཡིས་མི་རྣམས་དང༌།
།
ལྷ་དང་མི་དང་ལྷ་མ་ཡིན་རྣམས་འབོད་པ་སྟེ།
།
བཟང་པོ་རྣམས་ཀྱི་བདེ་གཤེགས་གཎ྄ཌཱི་འདི་ཉོན་ཅིག
།
ལུས་པ་མེད་པའི་དགེ་སློང་ཚོགས་ཀྱིས་ཡོངས་སུ་བསྐོར།
།
नागैः संवर्तकालक्षुभितजलधराकारवद्
व्योम्नि कीर्णैः
क्वास्मिन् विघ्वंसशङ्का
भयचकितजनैस्तत्प्रतीकारहेतोः।
कुर्वन्त्यद्यापि
यस्या ध्वनिमुपशमिताशेषतीर्थ्यावलेपं
सा गण्डी पातु
युष्मान् सकलमुनिवरैः स्थापिता धर्मवृद्ध्यै।।२०।।
གླང་ཆེན་རྣམས་ཀྱིས་འཇིགས་པའི་དུས་ཚིགས་འཁྲུགས་པའི་དུས་ཀྱི་ནམ་མཁའི་ཆུ་འཛིན་ཁྱབ་བཞིན་གྱིས།
།
འགྲོ་བ་རྣམས་ནི་འཇོམས་དང་ཡ་ང་བ་དང་འཇིགས་པས་འདར་བ་ཟློག་པར་བྱེད་པའི་རྒྱུ།
།
ཉེ་བར་ཞི་བར་མུ་སྟེགས་མ་ལུས་པ་ཡི་ང་རྒྱལ་དེ་ཡིས་ཤིན་ཏུ་མེད་བྱེད་པ།
།
ཐུབ་པ་ཚོགས་རྣམས་ཀུན་གྱིས་ཆོས་རྣམས་འཕེལ་བའི་དོན་བཞག་པ་དེའི་གཎ྄ཌཱི་ཁྱོད་ཀྱིས་སྲུངས།
།
एषा सुरासुरमहोरगसत्कृतस्य
शान्तिं परामुपगतस्य तथागतस्य।
गण्डी रणत्यमरदुन्दुभितुल्यघोषान्
कृत्वान्यतीर्थ्यहृदयानि विदारयन्ती।।२१।।
འདིས་ནི་ལྷ་དང་ལྷ་མིན་ལྟོ་འཕྱེ་ཆེན་པོས་མཆོད་བྱས་པ།
།
ཞི་བ་མཆོག་ཏུ་ཉེ་བར་བཞུད་པའི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཡི།
།
ག་ཎྜཱི་སྒྲ་སྒྲོགས་འཆི་བ་མེད་པའི་རྔ་ཆེན་དང་མཉམ་སྒྲས།
།
མུ་སྟེགས་ཅན་གཞན་གྱི་ནི་སྙིང་ནི་རྣམ་པར་འཇོམས་པའོ།
།
पुण्ये तत्परमानसा
भवत भोः स्वर्गापवर्गप्रदे
पापं दुर्गतिदायकं
कुरुत मा लोकाश्चलं जीवितम्।
इत्थं मध्यविलीनभृङ्गविरुतं
यत्नान्निवार्यं मया
मारारेश्चरणाब्जयोर्विनिहितः
पुष्पाञ्जलिः पातु वः।।२२।।
བསོད་ནམས་མཆོག་གྱུར་དེ་གྲུབ་གྱུར་ཅིག་འཚོ་བ་གཡོ་བའི་འཇིག་རྟེན་པ་རྣམས་ཀྱི།
།
མཐོ་རིས་དང་ནི་བྱང་གྲོལ་རབ་སྟེར་ངན་འགྲོ་སྟེར་བྱེད་སྡིག་པར་མ་གྱུར་ཅིག
།
འདིར་ནི་དབུས་ན་འདུག་པའི་སྦྲང་མ་སྒྲ་འབྱིན་ལྟ་བུར་བདག་གིས་སྨྲས་པ་ཡི།
།
བདུད་དགྲའི་ཞབས་ཀྱི་ཆུ་སྐྱེས་དག་ལ་མེ་ཏོག་སྙིམ་པས་གཏོར་རོ་ཁྱོད་ཀྱིས་སྲུངས།
།
मुञ्जद्भिः कुसुमानि
तूर्यरणितैरापूरयद्भिर्दिशो
जोजोकारपुरःसरैः
सुरगणैः शक्रादिभिः सादरैः।
स्वर्गाद् यस्य
भुवं किलावतरतो दत्तानुयात्रा चिरं
तस्याव्यात् करुणानिधेर्भगवतो
गण्डी प्रचण्डा जगत्।।२३।।
བརྒྱ་བྱིན་ལ་སོགས་ལྷ་ཚོགས་རྣམས་ཀྱིས་ཤིན་ཏུ་གུས་པས་མེ་ཏོག་གཏོར་རྣམས་དང༌།
།
མཁའ་ལ་སིལ་སྙན་སྒྲོགས་པ་རྣམས་ཀྱིས་ཡོངས་གང་གུས་པས་མེ་ཏོག་གཏོར་རྣམས་དང༌།
།
མཐོ་རིས་ནས་ནི་ས་ལ་བབས་པར་གྲགས་པ་ཡུན་རིངས་བསྐྱལ་བྱས་གང་ཡིན་པ།
།
སྙིང་རྗེའི་གཏེར་ཆེན་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་གཎ྄ཌཱི་རབ་གཏུམ་དེ་ཡིས་འགྲོ་བ་སྲུངས།
།
गत्वा सप्त पदानि
मातुरुदरान्निष्क्रान्तमात्रः स्वयं
संसारश्रवसं ममेति
वचनं प्रोवाच यो ऽनन्यधीः।
यस्मिन्नात्मभुवे
पुनस्त्रिभुवनं भ्राजिष्ण्वभिव्याहृतं
कुर्याद्वः सुगतस्य
तस्य जयिनो गण्डी तमःखण्डिनी।।२४।।
ཡུམ་གྱི་ལྷུམས་ནས་འཐོན་པ་ཙམ་གྱིས་རང་གི་གོམ་པ་བདུན་དུ་བཞུད་པ་པོ།
།
འཁོར་བ་མཐར་བྱུང་རང་གི་ཚིག་ནི་རབ་ཏུ་བརྗོད་པ་བློ་གྲོས་མི་ཆུང་བ།
།
གོང་དུ་སྐྱེ་བའི་དངོས་པོར་སྲིད་པ་བསལ་བར་བརྗོད་པ་རྣམས་སུ་གྱུར་པ་ཡིས།
།
བདེ་བར་གཤེགས་པའི་མུན་པ་དུམ་བུར་བྱེད་པའི་གཎ྄ཌཱི་དེ་ཡིས་རྒྱལ་གྱུར་ཅིག
།
प्रौढालीढाभिरुढो
गुरुतरचरणक्रान्तगौरीस्तनाग्रं
सर्वज्ञस्योत्तराङ्गं
स्फुटविकटशता गर्जयन् वज्रमुख्या।
ज्वालामालोज्ज्वलाङ्गं
त्रिभुवनविवरव्याप्तहुंकारभीमो
बद्धव्याबद्धमौलिर्जयति
सुरनरादित्यचन्द्रासुरेन्द्रः।।२५।।
ས་གསུམ་ཀུན་ན་ཡོད་པའི་མི་སྡུག་རིགས་མང་གླང་ཆེན་དྲེགས་པ་མང་པོ་རྣམས་བཟུང་ཞོན།
།
ཐམས་ཅད་མཆེ་བ་རིང་པོ་ཕྱིར་བཏོན་རྡོ་རྗེ་འབར་བའི་ཕྲེང་བའི་རྟགས་ནི་བཟུང་བྱས་ནས།
།
སྡིག་པའི་རིགས་ཀུན་འོངས་པ་རྡོ་རྗེ་ཧཱུཾ་མཛད་བླ་མ་མཁས་པའི་ཧཱུཾ་སྒྲས་འཇིགས་མཛད་པས།
།
འཇིག་རྟེན་ཀུན་ལས་རྒྱལ་བ་བྱུང་ཞེས་སྒྲ་སྒྲོགས་ཞབས་དྲུང་འདུད་ཅིང་སངས་རྒྱས་ཅོད་པན་བརྒྱན།།
पीनोत्तुङ्गस्तनीनां
हरिणदृशदृशां हंसलीलागतीनां
दं दं दं दं द
दं दं तनि तनि तनितस्तालिका कामिनीनाम्।
तुं तुं तुं तुं
ततुं तुं नकटिनमभितो गीतितो गीतवाद्यैः
टुं टुं टुं टुं
टुटुं टुं टुमिति मितनता हन्यते गण्डिकेयम्।।२६।।
བདུད་ཀྱི་བུ་མོ་ཁྲི་སྙན་ས་ལ་དང་འདྲ་མིག་ལྡན་ནུ་མ་མཁྲང་ཞིང་རྒྱས་ལྡན་པ།
།
དད་པའི་འགྲོས་འདྲ་བྲན་མོའི་སྟེང་དུ་ཞོན་ཞིང་གླུ་ལེན་རྔ་ཡི་ཚོགས་བརྡུང་མགྱོགས་འགྲོ་བ།
།
རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོ་འབྱུང་བའི་ཆུ་བོ་བཞི་ལྟར་མི་འཆད་པར་མང་པོ་འོངས་རྣམས་ལ།
།
ཊུཾ་ཊུཾ་བྷྲཾ་བྷྲཾ་ཁྱད་འཕགས་སྒྲ་རྣམས་རྒྱུན་མི་འཆད་པར་སྒྲོགས་བྱེད་གཎ྄ཌཱི་ཉིད་ཡིན་ནོ།
།
जित्वा मारबलं
महाभयकरं कृत्वा च दोषक्षयं
सर्वज्ञं पदमाप
यत् सुरुचिरं तत्रैव रात्रौ बहिः।
तस्याशेषगुणाकरस्य
सुधियो बुद्धस्य शुद्धात्मनो
गण्डी खण्डितचण्डकिल्विषहरा
भूयाद् विभूत्यै नृणाम्।।२७।।
བདུད་ཀྱི་སྟོབས་ལས་རྒྱལ་བྱས་འཇིགས་པ་ཆེན་པོ་བསྟན་པ་བྱས་ནས་སྐྱོན་ཟད་པའི།
།
འདིར་ནི་དེ་བཞིན་ཤིན་ཏུ་མཛེས་པའི་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་གོ་འཕང་ཐོབ་པ་གང༌།
།
མ་ལུས་ཡོན་ཏན་བཟང་པོ་དང་ལྡན་སངས་རྒྱས་དག་པའི་ཐུགས་རྗེ་ཅནགཎ྄ཌཱི་དེ་ཡི།
།
གཎ྄ཌཱི་གཏུམ་པོ་སྡིག་འཕྲོག་བྱེད་པས་མི་རྣམས་ཀྱི་ནི་དུམ་བུར་བྱེད་གྱུར་ཅིག
།
ब्रह्मा जिह्म
इवाभवत् सुरगुरुर्गर्वं जहौ सर्वथा
शर्वः खर्वमतिर्बभूव
भगवान् विष्णुश्च तूष्णीं स्थितः।
इत्थं यद्गुणकीर्तनेषु
विबुधा याता ह्रिया मूकतां
गण्डी तस्य मुनेरियं
जयति वः पायादपायाज्जगत्।।२८।।
ཚངས་པ་ལྐུགས་པ་ལྟར་གྱུར་ལྷ་ཡི་བླ་མའི་སྙེམས་པ་མེད་གྱུར་ཐམས་ཅད་དུ།
།
འཚོ་བྱེད་བློ་ཆུང་གྱུར་ཏོ་སྐལ་པ་དང་ལྡན་ཁྱབ་འཇུག་ཅི་ཡང་མི་སྨྲར་སོང༌།
།
འདིར་ནི་གང་གི་ཡོན་ཏན་གྲགས་པས་ལྷ་རྣམས་གང་དེ་ངོ་ཚས་ཡན་ལག་འཁུམས།
།
ཐུབ་པའི་གཎ྄ཌཱི་འགྲོ་བའི་འཇིགས་པ་མེད་པས་འགྲོ་རྣམས་ངན་འགྲོ་ལས་ནི་སྲུང༌།
།
ब्रह्मादित्यशशाङ्कशङ्करशताक्षोपेन्द्रयक्षादयो
गन्धर्वोरगकिन्नरासुरसमीरप्रेतपीडाम्बराः।
ये तिष्ठन्त्यमरा
नरा क्षितितले पाताललोकेषु च
श्रोतुं धर्ममिमं
तथागतगुरोः सर्वे समायान्तु ते।।२९।।
ཚངས་པ་མིག་སྟོང་དབང་པོ་ཁྱབ་འཇུག་ཉི་ཟླ་སྲིན་པོ་གནོད་སྦྱིན་རྣམས་དང་ནི།
།
དྲི་ཟ་ལྟོ་འཕྱེ་མི་འམ་ཅི་དང་ལྷ་མིན་མི་དང་བདུད་རིས་ཡི་དགས་དང༌།
།
གང་ཞིག་ལངས་པས་ས་ཡི་གཞི་རྣམས་གསེར་འོད་འབར་འགྱུར་གོས་སེར་ཅན་དེ་ཀུན།
།
ཐམས་ཅད་མ་ལུས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་བླ་མས་ཆོས་ནི་ཉན་དུ་འབོད་པའོ།
།
यस्या जन्मनि दीनहीनमतयः
प्रापुः शुचं तीर्थिकाः
हर्षोत्कर्षविशेषवर्धितधियो
बौद्धा धृतिं लेभिरे।
यामासाद्य गुणाः
प्रयान्ति विततिं दोषा व्रजन्ति क्षयं
सा गण्डी कलिकालकल्मषहरा
भूयाद् भवद्भूतये।।३०।।
གང་གིས་སྐྱེ་བར་ཆུང་ཞིང་དམན་པའི་དགོངས་ཅན་མུ་སྟེགས་པ་རྣམས་སྐྲག་པ་འཐོབ།
།
ཁྱད་འཕགས་འཕེལ་བའི་བློ་ཅན་སངས་རྒྱས་པ་རྣམས་སྤྲོ་བ་རབ་ཏུ་འཕེལ་འཐོབ་པ།
།
གང་འདིའི་ཡོན་ཏན་རྣམས་འཐོབ་རྒྱ་ཆེན་པོ་ཡི་སྐྱོན་ནི་ཟད་པར་འགྲོ་བ་ཡི།
།
གཎ྄ཌཱི་དེ་ཡིས་རྟག་ཏུ་རྩོད་དུས་སྲིད་པ་རྣམས་ཀྱི་སྡིག་པ་ཟད་གྱུར་ཅིག
།
यां नत्वा विधिवद्
विशुद्धमतयो गच्छन्ति तुङ्गां गतिं
यस्याः क्षिप्रतरं
प्रयान्ति विवशाः सर्वे विपक्षाः क्षयम्।
ध्वस्तव्यस्तसमस्तमोहपटला
सा धर्मगण्डी मुनेः
संभूयाद् भवभाविसाध्वसभिदे
युष्माकमायुष्मताम्।।३१।।
རྣམ་དག་དགོངས་ཅན་གང་ལ་ཆོ་ག་བཞིན་དུ་ཕྱག་བྱས་མཐོན་པོའི་འགྲོ་བགྲོད་དང༌།
།
གང་གིས་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ནི་ཐམས་ཅད་མྱུར་དུ་ཟད་པ་སྟེར་བར་བྱེད་པ་དང༌།
།
འཁྲུག་ལོང་གཏི་མུག་རབ་རིབ་ཐུབ་པའི་ཆོས་ཀྱི་གཎ྄ཌཱི་དེ་ཡིས་འཇོམས་གྱུར་ཅིག།
ཚེ་དང་ལྡན་པ་རྣམས་ཀྱིས་སྲིད་པ་ལས་བྱུང་འཇིགས་པ་དེ་ནི་ཁྱོད་ཀྱིས་ཆོམ།
།
श्रुत्वा यां पतिता
महीतलमलं ब्रह्मादयः स्वर्भुवः
कम्पन्ते धरणीधराः
क्षितिरपि क्षिप्रं गता क्ष्मातलम्।
तीर्थ्यानां भयकारिणी
परहितायारम्भशुद्धात्मनां
बौद्धानामुपशान्तये
सपदि सा संताड्यतां गण्डिका।।३२।।
འདི་ཐོས་དགེ་བས་ས་འཛིན་པ་ཡི་ཚངས་སོགས་ས་གཞིའི་མཐིལ་དུ་མྱུར་དུ་ལྟུང༌།
།
ས་འཛིན་རྣམས་ནི་འདར་ཞིང་ས་གཞི་མྱུར་དུ་ས་ཡི་འོག་ཏུ་འགྲོ་བ་དང༌།
།
མུ་སྟེགས་པ་རྣམས་འཇིགས་པར་བྱེད་པ་གཞན་ལ་ཕན་བརྩོན་དག་པའི་བདག་ཉིད་ཅན།
།
སངས་རྒྱས་པ་རྣམས་མྱུར་དུ་ཉེ་བར་ཞི་འགྱུར་ག་ཎྜི་དེ་ནི་འདུ་བར་མཛོད།
།
ག་ཎྜིའི་བསྟོད་པ་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་སློབ་དཔོན་རྟ་དབྱངས་ཀྱིས་མཛད་པ་རྫོགས་སོ།། །།
མཁས་པ་ཆེན་པོ་རྒྱལ་བའི་སྡེའི་ཞལ་སྔ་ནས་དང༌།
ལོ་ཙཱ་བ་བཙུན་པ་དྷ་རྨྨ་ཡོན་ཏན་གྱིས་བསྒྱུར་བའོ།།
*མཆན།
བོད་འགྱུར་དུ་ཤོ་ལོ་ཀ་༣༣ཡོད་ཅིང་། ལེགས་སྦྱར་མ་ཡིག་ཏུ་ཚིགས་བཅད་༣༢མ་གཏོགས་མེད་པས། འོག་གི་ཤོ་ལོ་ཀ་འདིའི་མ་ཡིག་མ་རྙེད་པས་འདིར་ཟུར་དུ་བཀོད་ཡོད།
ལྷུན་པོ་མཆོག་གི་སྟོང་དང་རིན་ཆེན་རི་བོ་ནོར་བུའི་འོད་ཅན་ཀུན་གྱི་ངོས་དང་ནི། །
རི་དབང་རྒྱལ་པོ་གངས་རིའི་སྟེང་དང་མི་ཡི་ཡུལ་དང་ཀླུ་ཡི་འཇིག་རྟེན་དག་ན་གནས་པ་ཡི། །
འཆི་མེད་འདོད་ཁམས་དབང་པོ་དང་ནི་གླིང་བཞིའི་མི་བདག་ཉི་ཟླ་ལྷ་མིན་དབང་པོ་རྣམས། །
བདེ་གཤེགས་ཆོས་ཀྱི་གཎ྄ཌཱི་ཐོས་པས་ཐམས་ཅད་བདེ་གཤེགས་དགོངས་པ་བཟང་ལ་འབོད་པའོ། །
